به گزارش خبرگزاری حوزه، سرکار خانم زهرا ابراهیمی در یادداشتی با عنوان «زنان علیه زنان» نوشته است:

وقتی در رابطه‌ با حضور عفیفانهٔ زنان در اجتماع صحبت می‌شود، آنچه را پررنگ‌تر نمایش می‌دهند تأثیر این امر بر امنیت روانی و اخلاقی مردان جامعه است. درحالی‌که حضور عفیفانهٔ زن در اجتماع بیش از اینکه بخواهد امنیت مردان را تأمین کند امنیت روانی و اخلاقی سایر زنان را تأمین می‌نماید.

متأسفانه، امروزه شاهد زیست غیراخلاقی برخی زنان هستیم که نمودش را هم در متن اجتماع و هم در فضای مجازی شاهدیم. زنان با ردکردن خط‌قرمزهای پوشش، رفتار، گفتار، حرکات و سکنات به جلوه‌گری می‌پردازند و غافل از این موضوع هستند که این حضور، آرامش زنان دیگر را بر هم زده است.

طبیعتاً آرایش‌کردن و بهره‌بردن از جذابیت‌های ظاهری باعث زیباتر شدن زن می‌شود. شما هم حتماً معجزهٔ بزک‌کردن را در کلیپ‌هایی که آرایشگران از یک زن شصت‌ساله جوان سی‌ساله می‌سازند، دیده‌اید.

این زیبایی مصنوعی زنانی که ابایی از جلوه‌گری ندارند منجر به عدم اعتمادبه‌نفس در برخی زنان دیگر می‌شود. اگرچه برخی از بانوان با حفظ هویت خویش و تکیه بر استعدادهای علمی، هنری، فرهنگی و... جایگاه و اعتبار واقعی خویش را در خانه و اجتماع پیدا می‌کنند؛ اما همگان این‌گونه نیستند. به همین دلیل زنان زیادی را سراغ داریم که از جلوه‌گری سایر زنان نه به‌خاطر ترس گرفتار شدن مردانشان بلکه به‌خاطر برهم‌خوردن امنیت روانی خودشان معترض‌اند.

این مسئله ما را با بحران خود زشت پنداری زنان مواجه می‌کند. برخی از زنانی که به‌صورت خود دست نمی‌زنند و خود را درگیر جراحی‌های زیبایی و انواع و اقسام روش‌های تغییر قیافه نمی‌کنند دائماً احساس خود زشت پنداری دارند و همین احساس امنیت روانی آنها و به‌تبع آن فرزندانشان را به خطر می‌اندازد.

زیست عفیفانه زنان فقط در پوشش خلاصه نمی‌شود. امروزه در فضای مجازی افراد با به اشتراک گذاشتن تمام جزئیات زندگی خویش جذب مخاطب می‌کنند. سبک زندگی، وسایل خانه و آشپزخانه، آشپزی‌ها و سفره‌های رنگین، نوع کودک پروری، جشن ازدواج و زایمان و تولد و انواع و اقسام سورپرایزها یا همان شگفتانه‌هایی که زنان برای خودشان ترتیب می‌دهند و بعد هم به اشتراک می‌گذارند نوعی سَرخوردگی را برای سایر زنان ایجاد می‌کند. احساس طردشدن، حس تنهایی، عدم اعتمادبه‌نفس، حسادت و... را می‌توان از جمله اثرات این سرخوردگی دانست و در نهایت نتیجهٔ برهم‌خوردن نظام فکری و روانی زن چیزی جز آشفتگی اجتماعی نیست.

خداوند در قرآن امنیت را عاملی در جهت افزایش ایمان معرفی می‌کند.

«هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدادُوا إِیماناً مَعَ إِیمانِهِمْ»، او کسی است که آرامش را در دل‌های مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند. (فتح، آیه ۴)

در واقع هرچقدر امنیت در جهات مختلف در جامعهٔ اسلامی برقرار باشد ایمان افراد آن جامعه نیز تقویت می‌شود. ناامنی و عدم امنیت روانی آرامش را از انسان می‌گیرد و انسان ناآرام ممکن است برای آرام نمودن خویش به هر ابزاری متمسک گردد.

زنان بی‌عرضه نسبتی است که متأسفانه برخی از مردان با تحت‌تأثیر قرارگرفتن از فضای مسموم جامعه و اینترنت، به زنان ساده و عفیف خویش می‌دهند درحالی‌که از نگاه اسلام عرضه‌داشتن زن هرگز به معنی توانایی در جذب نامحرم نیست.

هدف نویسنده از این نوشتار این است که دو گروه را متوجه خطایشان کند.

گروه اول زنانی که با بهره‌بردن از تبرج، خود را برتر از سایر زنان تصور می‌کنند و گروه دوم مردانی که متأثر از رفتار این زنان با همسران خویش بدرفتاری می‌کنند.

ارزش‌گذاری به زنان باحیا باید هم‌زمان از سوی خانواده و اجتماع مدنظر قرار داده شود. وقتی زن باحیا و ساده مورد مدح قرار گیرد توانایی‌اش در مدیریت فیزیکی و عاطفی خانواده به‌مراتب افزایش می‌یابد.